Podsumowanie dnia

Eurodolar nadal nie powrócił tak naprawdę w dawne rejony – czyli te, które obowiązywały od przełomu lipca i sierpnia do ostatniego czwartku, kiedy to odbyło się posiedzenie EBC. Ściślej: nie powrócił powyżej 1,1670, acz dziś w maksimach nie był daleko od tej granicy. Tym niemniej wieczorem notujemy 1,1650.

Katalonia pozostaje tematem politycznym Europy, ale dla EUR to wciąż drugorzędna sprawa. Tuż przed weekendem dolar został wytrącony z równowagi przez nasilenie spekulacji odnośnie wyboru przyszłego prezesa Fed. Tydzień zaczynamy od inflacji z Niemiec i USA, a dalej uwaga na Boj, Fed, BoE i raporcie NFP.

Jak z oczekiwanej decyzji zrobić niespodziankę? Zapytajcie Mario Draghiego. Kilka kosmetycznych zmian w przekazie uczyniło z ogłoszenia redukcji skupu aktywów gołębią decyzję. Euro traci, gdyż odpada kolejny bank centralny, co do którego były większe oczekiwania normalizacji polityki. Wcześniej odpadł Bank Kanady, a za tydzień podobne losy może podzielić Bank Anglii. Pozostaje tylko Fed i dolar.

Bank Japonii pozostaje wierny swojej polityce luzowania i utrzymywania dochodowości dziesięcioletnich obligacji na poziomie zera. Takie nastawienie przy jednoczesnym dryfie innych banków centralnych w stronę normalizacji/zacieśniania nie pozostawia złudzenia, że rozszerzające się różnice rentowności będą wypychać USD/JPY, czy EUR/JPY na wyższe pułapy. Spodziewamy się, że do końca roku USD/JPY osiągnie 117,00.

Zaczynamy tydzień

Jutro – z powodu Święta Reformacji – nie będzie handlu w Niemczech, ale dziś poznamy dwa ważne odczyty z tego kraju. Po pierwsze, o ósmej rano pojawi się publikacja na temat sprzedaży detalicznej za wrzesień, prognozy to +0,7 proc. m/m oraz +3 proc. r/r. Po drugie, o 14:00 poznamy inflację CPI i HICP.

Rozbita konsolidacja

Jeśli mamy dziś rano 1,1625 – 1,1635 – a tyle właśnie notujemy na eurodolarze – to znaczy, że stało się coś istotnego. Istotnie, wczoraj dolar znacząco się umocnił, a przez to na głównej parze rozbito konsolidację, która obowiązywała od początku sierpnia. A mianowicie przekroczyliśmy rejon 1,1670.

Liczne dane

Kalendarium jest dziś dość obfite, choć częściowo już za nami. Na przykład w Japonii podano odczyt o produkcji przemysłowej za wrzesień (-1,1 proc. m/m, oczekiwano -1,5 proc.), a w Chinach indeksy PMI dla przemysłu i usług (oba wypadły trochę poniżej prognoz).

Wiadomo co, kto i jak

Czytelnik nie będzie oczywiście zaskoczony tym, że napiszemy parę słów o Mario Draghim, szefie Europejskiego Banku Centralnego. To on życzył sobie obniżenia siły wspólnej waluty, tj. euro. To on z jednej strony musiał ogłosić zacieśnienie polityki monetarnej, a z drugiej chciał zrobić to w sposób możliwie delikatny, wątpliwy i – jak to się mówi – gołębi.

Draghi wpłynął na bieg wydarzeń

W pierwszej chwili chcieliśmy zatytułować ten komentarz: "Już po wszystkim". Ale nigdy nie jest "po wszystkim", zwłaszcza na forexie. Chyba że bierzemy pod uwagę sławetny 'Kwartet na koniec czasu' Messiaena, gdzie muzyka w pewnej chwili symbolizuje anioła, obwieszczającego, że oto "skończył się czas". Takiej perspektywy nie możemy jednak tu rozważać, boć przecież i tak nie znamy dnia ani godziny.

Eurodolar i jego sprawy

W tym tygodniu mamy kilka ważnych spraw dla eurodolara. Zaczynając od końca, przynajmniej jeśli mowa o chronologii: piątkowe payrollsy powinny pokazać, czy słabe dane wrześniowe były jednorazową wpadką, czy może początkiem jakiejś złej tendencji.