Południowa Korea i dane makro

Media donoszą, iż Donald Trump, a ściślej Stany Zjednoczone osiągnęły porozumienie z Koreą Południową (nie mylić z Północną...) na temat układu o wolnym handlu. Ma on dziesięć lat i zdaniem Trumpa jest rażąco niesprawiedliwy dla USA.

Chińskie cienie

Chińskie cienie przykryły dolara. Został osłabiony, czego widomym znakiem jest fakt, iż wykres głównej pary jeszcze w piątek notował w minimach poziom 1,2320, natomiast wczoraj ostro poszedł w górę, a dziś rano melduje się przy 1,2450.

Ten tydzień

Dzisiejsze kalendarium nie jest zbyt obfite w odczyty. Za nami już zresztą publikacja na temat PKB Francji za IV kw. 2017 – wynik to +0,7 proc. k/k, lepszy od oczekiwanej wartości +0,6 proc. k/k.

Ruchów na rynkach finansowych z ostatniej doby nie da się sprowadzić do wspólnego mianownika, co sugeruje, że magia końca kwartału ujawniła się nieco wcześniej. Nie traciłbym czasu na szukanie powodów siły dolara przez spadających rentownościach długu, czy wytłumaczenie dołujących jednocześnie indeksów i cen złota. W środę kalendarz danych pozostaje ubogi, więc możemy mieć powtórkę jazdy po wybojach.

Podczas poniedziałkowej sesji uwaga inwestorów będzie koncentrowała się na wystąpieniach członków Federalnego Komitetu Otwartego Rynku. Dziś głos zabierze zarówno William Dudley, Loretta Mester oraz Randal Quarles. Przede wszystkim przemówienia będą monitorowane pod kątem tego jak po ostatniej decyzji Fed kształtują się oczekiwania tych członków FOMC odnośnie liczby podwyżek stóp procentowych w USA w tym roku. W tym tygodniu zostaną opublikowane także ważne publikacje z gospodarki amerykańskiej dotyczące inflacji bazowej PCE, gdzie oczekuje się, że wspomniana miara inflacji ustabilizuje się w lutym na poziomie 1,5% w skali roku. Ponadto na nastroje na rynkach powinna wpływać ostatnia decyzja Donalda Trump’a o wprowadzeniu ceł na towary importowane z Chin i szykowana odpowiedź ze strony Państwa Środka. Bilans zeszłego tygodnia dla waluty amerykańskiej pozostaje ujemny. Na początku dzisiejszej sesji utrzymuje się słabość dolara.

W konsolidacji

Dużo mówi się o wojnie handlowej, jaka może rozgorzeć pomiędzy Stanami Zjednoczonymi a innymi państwami i organizacjami – jak Kanada, Meksyk, Chiny czy Unia Europejska. Warto jednak zauważyć, że pomimo wszelkich zawirowań, eurodolar nie wykroczył poza konsolidacyjne granice, w obrębie których porusza się już od ok. trzech miesięcy, od połowy stycznia. Ba, w tym miesiącu dotarł tylko do 1,2445 po stronie północnej, gdy tymczasem szczyty z lutego to ok. 1,2555.

Tak oto się stało

Eurodolar zdążył dziś zakreślić maksima przy 1,2475, co świadczyło o dużej sile euro, ale w gruncie rzeczy było też testowaniem lokalnego, wewnątrzkonsolidacyjnego oporu. Efekt? Odwrót na południe, do 1,2375. Wieczorem mamy 1,24.

Jesteśmy zdania, że eskalacja protekcjonizmu nie przerodzi się w totalną wojnę handlową i z dużej chmury będzie mały deszcz. Dla rynków oprócz deszczu liczą się też grzmoty i błyskawice. Ryzyko leży w retoryce negocjacyjnej zainteresowanych stron i medialnej otoczce w momentach, kiedy trudno będzie o inny temat do dyskusji.

USA i Chiny przerzucają się zapowiedziami ceł importowych. Trump wymienia doradcę ds. bez. narodowego na zwolennika twardej polityki międzynarodowej, co przywraca niepokój o przyszłe stosunki z Koreą Płn. i Iranem. Reakcja rynku jest jednoznaczna: USD/JPY pod 105, indeksy w Azji wykrwawiają się, ropa zyskuje.

Wczoraj widzieliśmy solidny dzień odwrotu po piątkowej wyprzedaży bez zakłóceń w postaci jakichkolwiek informacji, a szczególnie tych podsycających strach przed wojną handlową. Wall Street odbił, za nim Azja, a dziś Europa dopełnia klimatu. Na FX cofają się USD i JPY, co może być spotęgowane porządkowaniem pozycji na koniec miesiąca.