W poprzednim artykule na temat metod analizy technicznej omówiliśmy kilka najbardziej znanych narzędzi matematycznych, na podstawie których bada się trendy widoczne na wykresach oraz wyszukuje sygnały kupna i sprzedaży. Przedstawiliśmy wówczas wzory na średnie SMA, EMA, WMA i TMA, a także na wstęgi Bollingera, MACD, ATR, ADX, ROC, STS, %R i ULT.
Z czego korzysta analityk techniczny? Narzędzi jest wiele i różnią się one od siebie znacząco. Niektórzy traderzy opierają się wyłącznie na samym wykresie cen, nie używając żadnych wskaźników, nie szukając formacji na wykresie, nie biorąc pod uwagę żadnych „teorii rynkowych”. Inni korzystają jednocześnie z kilkunastu średnich i oscylatorów, zaznaczają formacje (w tym formacje świecowe), a niekiedy sięgają nawet po „fale Eliotta”, teorię Dowa i inne koncepcje całościowo opisujące zachowanie rynku.
Analiza techniczna to jedno z najpopularniejszych, ale i najbardziej kontrowersyjnych narzędzi w arsenałach analityków, inwestorów i spekulantów. Dla jednych jest ona podstawową, a niekiedy wręcz jedyną metodą badania rynku i przewidywania jego zachowań. Dla większości – to po prostu pomoc, którą należy stosować umiarkowanie i w połączeniu z innymi środkami (takimi jak analiza fundamentalna). Są jednak i tacy, którzy w analizę techniczną nie wierzą i wprost negują zarówno jej podstawowe założenia, jak i wartość prognostyczną.
Dostrzegł on występowanie pięciu fal wzrostów podczas hossy i trzech fal spadków podczas bessy. Elliott doszedł do wniosku, że wynikający stąd schemat 5-3 stanowi prawo natury.