Rynkowa euforia po kolejnym dniu rekordów na Wall Street przygasła w Azji, kiedy rynek przerzucił uwagę na niespodziewany skok liczby zakażonych w chińskiej prowincji Hubei. Jakkolwiek 15 tys. nowych przypadków jest szokującą liczbą, przyrost bierze się ze zmian w metodologii, ale sytuacja przypomina, że podstawy ostatniej poprawy nastrojów wciąż są kruche.

Sporo szumu narobiły doniesienia z Chin o zmianach w metodzie klasyfikacji przypadków zakażenia. Spośród 14840 nowych przypadków zarażenia odnotowanych wczoraj przez chińskie władze, aż 13332 pochodzi z doliczenia przypadków „zdiagnozowanych klinicznie” od 5 lutego. Są to osoby, które mają objawy zarażenia wirusem, ale z powodu braku sprzętu medycznego do wykonania testów nie można tego całkowicie potwierdzić. Istotne jest, że zmiany w klasyfikacji dotyczą tylko prowincji Hubei, a w reszcie Chin przypadki liczone są od początku tak samo. A tam tempo przyrostu nowych zakażonych systematycznie spada, co potwierdza, że punkt kulminacyjny epidemii już jest za nami.

Euforia rynkowa została ostudzona, ale nie ma co spodziewać się nawrotu paniki. Inwestorom zostało przypomniane, że koronawirus wciąż jest problemem, którego skutki jeszcze nie raz uderzą w rynki (np. w słabszych danych aż I kwartał). Dzisiejsza sesja na rynkach akcji w Europie i USA odbędzie się pod dyktando ostrożnego badania kierunku: czy potrzebna jest głębsza korekta, czy jednak można już wracać do śrubowania nowych szczytów na DAX i S&P500? O ile na rynek nie napłynie nowa niespodziewana informacja, jeden dzień przystanku wydaje się najbardziej sensownym scenariuszem.

Rynek FX rządzi się swoimi prawami i choć po nocy odznacza się umiarkowany zwrot w kierunku bezpiecznych przystani, to nie ma on znamion silnego risk-off. Na boku umocnienia JPY, CHF i USD względem AUD, NZD, NOK i SEK uwagę przyciąga EUR, które jest najsłabsze względem USD od maja 2017 r. Silny dolar jest tylko częściowym wytłumaczeniem. Euro cierpi przez obawy, jak spowolnienie gospodarcze Chin uderzy w strefę euro (głównie Niemcy), co w konsekwencji zmusi Europejski Bank Centralny do luzowania polityki monetarnej. Ten strach jest też powodem, dlaczego EUR, w porównaniu do innych walut z ujemnymi stopami procentowymi – CHF i JPY, nie może przyciągać kapitału w okresach skoku awersji do ryzyka. W efekcie unijna waluta jest sprzedawana, gdy nastroje są złe, ale też, gdy ulegają poprawie. A jednak mam wątpliwości, czy ten strach jest słuszny. W końcu już wrześniowa runda luzowania monetarnego spotkała się ze sprzeciwem niemal połowy członków Rady Zarządzającej, a nowa prezes EBC Christine Lagarde jest bardziej za fiskalnym wspieraniem ożywienia niż szukaniem cudownego naboju w arsenale banku centralnego. Ale żeby rynkowe oczekiwania się odmieniły, wpierw musi zostać oddalona wizja stagnacji/recesji gospodarczej. Nie nastąpi to z dnia na dzień, zatem i istotne odbicie EUR/USD jest odroczone.

Konrad Białas

Dom Maklerski TMS Brokers S.A.